1. Загаўліны, Запусты (восеньскія і вясновыя), Андрэйкі
У апошні дзень Загаўлін ці “тлусты аўторак” у адной з хат вёскі моладзь ладзіла танцы, святочны стол. Доўжыўся вечар да дванаццатай гадзіны ночы: “…Так сядзяць, танцы, не так як цяпер. Патанцавалі, дзяўчаты збіраюцца ў кучу спяваюць песні. Спявалі тое, што і на каждых танцах. Ніякіх асабівых не спявалі…”. Затым старэйшы з гасцей мужчына прасіў гаспадароў хаты, каб падалі белый абрус і кажух, для таго каб імі накрыць стол для багатага ўраджаю і дабрабыту на наступный год.
На Загаўліны дазвалялася хадзіць моладзі толькі з 18 гадоў. Збіраліся талакой у адной з вясковых хат. Дарэчы, кожны год хата мянялася, але звычайна прымалі тыя гаспадары, чый сын жаніўся ў “гэты мясаед”. Па ўспамінах носьбітаў: “Танцавалі да поўначы, а пасля старэйшыя, якія прыглядалі, казалі разыходзіцца”.
Вясковая моладзь, якая ладзіла Загаўліны, заказвала музыкантаў і гатавала пачастункі для гасцей. Шмат танцавалі, спявалі песні, частаваліся, знаёміліся з “маладымі жонкамі” для таго, каб іх прыняць у “кола мужніх жанчын”. Згодна звычаю такіх жанчын “пераабувалі” і казалі: “Каб абцасікамі не стукала, а каля мужа ціха тупала”.
Пра Загаўліны ўспаміналі: “ Танцавалі. А як патанцавалі, дзяўчаты збіраюцца ў кучу, спяваюць песні. Дзяўчаты, каторыя спяваюць, сабіраюцца гуртам, хлопцы, хто спяваў. Куча… Адныя адным на калені і гэта там пераспяваем адну песню там якую. Яны старэйшыя распачыналі, а мы ім памагалі. Пераспяваем адну песню, другую песню, ну і ўжо зара ізноў музыка, ізноў танцуем….”. Старэйшыя сядзелі на адным канцы стала, а моладзь – насупраць.
2. Хрэсьбіны
Праводзяцца пасля нараджэння дзіцяці ў бліжэйшыя месяцы (не залежна ад каталіцкага календара і посту). Хрэсьбіны складаюцца з некалькі этапаў:
1. Адведкі.
2. Выбар хросных.
3. Адпраўленне да касцёла. Хрост
4. Вяртанне з касцёлу.
5. Застолле.
6. “Тапленне дзеда з бабай”.
